Zoë is 24 mei 2015 loops geworden.
Ze had al even wat tekenen maar nu is ze het echt. We hebben natuurlijk gelijk de baasjes van Bikker gemaild dat we er binnenkort aan komen en hun reactie was geweldig, JIPPY JIPJAYOOOO in capslock, kortom die zijn ook helemaal blij.
We laten maandag 1 juni progesteron prikken en denken dat we op donderdag richting Groningen mogen rijden. Met haar vorige loopsheden ging ze op dag 9 a 10 staan voor andere honden.
Dus houdt de site en fb-pagina maar goed in de gaten, het feestelijke avontuur is nu echt begonnen!
24 mei (zondag): Dag 1 loopsheid, onze mevrouwtje is al een koninginnetje qua aandacht maar tijdens de loopsheid vindt ze helemaal dat ze recht heeft op een boel aandacht ;-)
28 mei (donderdag): Dag 5 loopsheid, vandaag tijdens het uitlaten kwamen we een kennis tegen die een dekreu heeft en we hebben even gekeken hoe beiden reageerde. Dat was best lachwekkend, Zoë was een partij aan het uitdagen en daarna gelijk piepen om vervolgens weer verder te willen spelen, zo ken ik haar totaal niet, echt een leuk gezicht ook de reu liet duidelijk aan zijn vrouwtje merken dat er een loopse teef voor hem stond. Kortom we gaan de goede kant op!
30 mei (zaterdag): Dag 7 loopsheid, vandaag zijn we naar de Clubmatch van de NVSW gegaan. Gezellig een dagje Zutphen met het hele gezin. Bij Zoë is bloed afgenomen voor de Neuro test, dit ging super, ze gaf geen kik. Na een mooie ZG behaald te hebben en Sven samen met Zoë bij de kind-hond de eerste plaats had gewonnen zijn we weer huiswaarts gegaan. De hondjes vonden Zoë allemaal heel lief en erg interessant maar Zoë moest er nog niets van weten en snauwde flink om haar heen.
1 juni (maandag): Dag 9 loopsheid, deze ochtend zijn Zoë en ik naar Sleeuwijk gereden. Überhaupt lang geleden dat ik in de spits zou rijden, blijkt ook nog eens dat de grootste file voor het stoplicht op onze N weg staat. Daarna lekker door kunnen rijden. Het was zo gepiept, letterlijk dit keer, de DA die wilde uit haar pootje bloed hebben en ondanks mijn waarschuwing dat dat niet haar lievelingsplek is en het afgelopen zaterdag in haar hals super ging, wilde hij het toch proberen. En inderdaad ze vond het maar niets. Hij zei zullen we volgende keer maar in haar hals proberen, gniffel told ya so :-). Na een koekje was alle stress weer vergeten en konden we weer op huis aan. Om 12.30 uur zelf maar even gebeld wat de uitslag was. Dat viel even tegen 1.2 ng... Dus voorlopig gaan we nergens heen. Woensdagochtend mogen we weer op een herhalingsdate met de DA, dus ben benieuwd. Tot die tijd houden we haar goed in gaten en kijken we hoe ze op de reuen reageert. Verandert dat heel snel dan zitten we natuurlijk zo in Sleeuwijk om opnieuw te prikken. To be continued....
3 juni (woensdag): Dag 11 loopsheid, vanochtend zijn Zoë en ik weer naar Sleeuwijk gegaan. Het was nu wel wat drukker in de spits maar met radio Veronica aan was het eigenlijk wel erg gezellig zo in mijn eentje :-D. Gisteravond zijn we hier in de wijk bij een "schouw"reu geweest. Gewoon om te kijken hoe ze reageert, nou Chuck heeft haar hartje gewonnen hoor. Staart ging opzij en hij werd niet eens weggepiept door haar. Dus Marco en ik waren erg hoopvol gestemd. Het prikken ging weer uit haar pootje maar dit keer gaf ze geen kik, een zeer kundig man. Tijdens het praten zei hij dat verwachtte dat ze begin 3 zou zitten met de waarde, mmm niet wat ik gehoopt had. Na het inwendige kijkje was hij van mening verandert, het zag er erg mooi uit en hij verwachtte toch eigenlijk dat we vandaag of morgen zouden mogen gaan rijden naar de reu. Kijk dat lijkt er meer op. Thuis gekomen ben ik als een gek aan de poets gegaan, tja duh de opa en oma komen oppassen, anders komt er commentaar ;-).... Papieren in orde gemaakt, foto toestel klaar gezet en de hulplijn telefoonnummers even nagekeken in mijn mobiel, kortom ready for take off... 11.15 uur gebeld naar de kliniek. Uitslag was 2.5 ng. Was da nou??? Dat hadden we wederom niet verwacht. Ehh ze houdt het wel spannend allemaal zeg, of heet dit nu geduld kweken... Het advies was om vrijdag weer te komen prikken. Nou dan barst er een strijd los in jezelf kan ik inmiddels vertellen. Ik heb bijna iedereen die ik ken om hulp gevraagd via de app, messenger en de hulplijnen... Heel veel advies gekregen, maar het beste wat ik kreeg is luister naar je eigen gevoel. Dus Yfke gebeld, en afgesproken dat we morgen langs komen,mocht het niet lukken komen we vrijdag gewoon weer en anders zaterdag. Heel lief! Mijn gevoel zegt aan de ene kant het is nog te vroeg maar ik wil niet te laat zijn dus voor de eigen gemoedsrust morgen gewoon rijden en we zien wel. Jullie horen morgen meer!
4 juni (donderdag): Dag 12 loopsheid, Roadtrip dag! Samen met Patty ben ik naar het hoge noorden gereden een gezellige rit die voorbij vloog, want we zaten gezellig bij te beppen. Daar aangekomen hebben we Zoë en Bikker in de tuin gelaten, Bikker wist meteen waar we voor kwamen en ook Zoë ging er goed voor staan, helaas is het niet tot dekken gekomen. Bikker deed wel een paar halfslachtige spring bewegingen maar meer ook eigenlijk niet. Na een uur zijn we maar naar huis gegaan want Bikker was kapot van al zijn paringsdans rituelen. Zoë was blijkbaar nog niet zo ver. Ook op terug was het weer erg gezellig. Thuis gekomen hakte de rit van 465 km er best in, en was ik gewoonweg bekaf.
5 juni (vrijdag): Dag 13 loopsheid, ik ga zo naar Sleeuwijk om haar toch de laatste keer te laten prikken aan de hand van die uitslag beslissen Marco en ik of we vandaag weer naar Groningen rijden. Wie weet dat het liefdeskoppel de temperatuur in Groningen nog wat doet stijgen op deze tropische dag ;-)
De uitslag van de progesteron test was 8.16 ng en het onderzoek gaf aan dat ze dekrijp was. Kortom we reden met een goed gevoel naar Groningen. We mochten van Yfke gelijk de tuin in lopen, dat kwam goed uit want we kregen haar lijn bijna niet los want er werd al druk gespeeld en Bikker deed heel goed zijn best haar hartje te veroveren. We hadden net allemaal te drinken en toen stonden ze plots voor ons neus gekoppeld! We waren koud (oké het was bloedheet) 10 minuten binnen! In totaal hebben ze 18 minuten gekoppeld gestaan. Daarna moesten ze even bijkomen, dus afkoelen in het badje wat drinken en een lekker snoepje. Bikker liet zijn geliefde niet alleen en bleef haar kusjes geven. Heel lief en beschermend. De kroketten kwamen op tafel en wat gebeurde er nu het liefdespaartje nam het ervan en stond weer gekoppeld! Dit maal stonden ze 15 minuten vast. Bikker was nu echt op en ging heerlijk naast Zoë liggen in het gras veld! Wat een rust straalden ze uit. Wij vonden dat de hondjes nu toch echt wel wat rust verdiend hadden en ook het weer begon te betrekken dus hebben we afscheid genomen en afgesproken om op zaterdag te kijken of ze het nog dunnetjes over willen doen. Wij gingen weer op huis aan, hebben een storm getrotseerd, het leek zowat een tornado zo veel wind, daarna een weg vol water (zoab kennen ze op sommige stukken Friesland nog niet), een regenboog en een prachtige oranje zonsondergang, maakte de terugreis compleet.
6 juni (zaterdag): Dag 14 loopsheid, vanmiddag zijn Marco en ik rustig richting Groningen gereden, met een snelle tussenstop in Friesland om heerlijke oranjekoek te kopen. Natuurlijk eentje in de auto op gesmikkeld, oei wat was dat lekker zeg. Gelijk een doosje voor moeders meegenomen en natuurlijk voor ons zelf voor s'avonds en 1 voor in de vriezer, kortom heerlijk. Aangekomen in Groningen zien we eigenlijk bij beide ander gedrag als gisteren. Bikker lijkt minder te durven en Zoë biedt zich minder overtuigend aan als gisteren. Het duurde ook een uur voor ze gekoppeld stonden. Maar ze stonden wel gekoppeld en wel voor 20 minuten. Al was het allemaal minder overtuigd dan gisteren is het dus toch nogmaals gelukt. Om beide beestjes nu hun rust te gunnen en de natuur nu zijn gang te laten gaan zijn we huiswaarts gegaan. Onderweg nog heerlijk gegeten met zijn tweetjes (Zoë lag heerlijk onder de tafel alles in de gaten te houden, inclusief de kat die het restaurant in kwam en ook snel weer weg was na een luide waarschuwing van Zoë haar kant) en als toetje een ijsje van de Mac (Ohhh hemels de Rocky Mountain Flurry), ook wij hadden het verdiend na deze hectische week. Thuis eerst de kindjes bij opa en en oma opgepikt en daarna heerlijk smikkelen aan een stuk oranje koek wat bij de kleintjes er erg goed in ging... En nu zijn wij.....
Trots om te vermelden dat we nu naar de pagina "dracht" gaan!
Ze had al even wat tekenen maar nu is ze het echt. We hebben natuurlijk gelijk de baasjes van Bikker gemaild dat we er binnenkort aan komen en hun reactie was geweldig, JIPPY JIPJAYOOOO in capslock, kortom die zijn ook helemaal blij.
We laten maandag 1 juni progesteron prikken en denken dat we op donderdag richting Groningen mogen rijden. Met haar vorige loopsheden ging ze op dag 9 a 10 staan voor andere honden.
Dus houdt de site en fb-pagina maar goed in de gaten, het feestelijke avontuur is nu echt begonnen!
24 mei (zondag): Dag 1 loopsheid, onze mevrouwtje is al een koninginnetje qua aandacht maar tijdens de loopsheid vindt ze helemaal dat ze recht heeft op een boel aandacht ;-)
28 mei (donderdag): Dag 5 loopsheid, vandaag tijdens het uitlaten kwamen we een kennis tegen die een dekreu heeft en we hebben even gekeken hoe beiden reageerde. Dat was best lachwekkend, Zoë was een partij aan het uitdagen en daarna gelijk piepen om vervolgens weer verder te willen spelen, zo ken ik haar totaal niet, echt een leuk gezicht ook de reu liet duidelijk aan zijn vrouwtje merken dat er een loopse teef voor hem stond. Kortom we gaan de goede kant op!
30 mei (zaterdag): Dag 7 loopsheid, vandaag zijn we naar de Clubmatch van de NVSW gegaan. Gezellig een dagje Zutphen met het hele gezin. Bij Zoë is bloed afgenomen voor de Neuro test, dit ging super, ze gaf geen kik. Na een mooie ZG behaald te hebben en Sven samen met Zoë bij de kind-hond de eerste plaats had gewonnen zijn we weer huiswaarts gegaan. De hondjes vonden Zoë allemaal heel lief en erg interessant maar Zoë moest er nog niets van weten en snauwde flink om haar heen.
1 juni (maandag): Dag 9 loopsheid, deze ochtend zijn Zoë en ik naar Sleeuwijk gereden. Überhaupt lang geleden dat ik in de spits zou rijden, blijkt ook nog eens dat de grootste file voor het stoplicht op onze N weg staat. Daarna lekker door kunnen rijden. Het was zo gepiept, letterlijk dit keer, de DA die wilde uit haar pootje bloed hebben en ondanks mijn waarschuwing dat dat niet haar lievelingsplek is en het afgelopen zaterdag in haar hals super ging, wilde hij het toch proberen. En inderdaad ze vond het maar niets. Hij zei zullen we volgende keer maar in haar hals proberen, gniffel told ya so :-). Na een koekje was alle stress weer vergeten en konden we weer op huis aan. Om 12.30 uur zelf maar even gebeld wat de uitslag was. Dat viel even tegen 1.2 ng... Dus voorlopig gaan we nergens heen. Woensdagochtend mogen we weer op een herhalingsdate met de DA, dus ben benieuwd. Tot die tijd houden we haar goed in gaten en kijken we hoe ze op de reuen reageert. Verandert dat heel snel dan zitten we natuurlijk zo in Sleeuwijk om opnieuw te prikken. To be continued....
3 juni (woensdag): Dag 11 loopsheid, vanochtend zijn Zoë en ik weer naar Sleeuwijk gegaan. Het was nu wel wat drukker in de spits maar met radio Veronica aan was het eigenlijk wel erg gezellig zo in mijn eentje :-D. Gisteravond zijn we hier in de wijk bij een "schouw"reu geweest. Gewoon om te kijken hoe ze reageert, nou Chuck heeft haar hartje gewonnen hoor. Staart ging opzij en hij werd niet eens weggepiept door haar. Dus Marco en ik waren erg hoopvol gestemd. Het prikken ging weer uit haar pootje maar dit keer gaf ze geen kik, een zeer kundig man. Tijdens het praten zei hij dat verwachtte dat ze begin 3 zou zitten met de waarde, mmm niet wat ik gehoopt had. Na het inwendige kijkje was hij van mening verandert, het zag er erg mooi uit en hij verwachtte toch eigenlijk dat we vandaag of morgen zouden mogen gaan rijden naar de reu. Kijk dat lijkt er meer op. Thuis gekomen ben ik als een gek aan de poets gegaan, tja duh de opa en oma komen oppassen, anders komt er commentaar ;-).... Papieren in orde gemaakt, foto toestel klaar gezet en de hulplijn telefoonnummers even nagekeken in mijn mobiel, kortom ready for take off... 11.15 uur gebeld naar de kliniek. Uitslag was 2.5 ng. Was da nou??? Dat hadden we wederom niet verwacht. Ehh ze houdt het wel spannend allemaal zeg, of heet dit nu geduld kweken... Het advies was om vrijdag weer te komen prikken. Nou dan barst er een strijd los in jezelf kan ik inmiddels vertellen. Ik heb bijna iedereen die ik ken om hulp gevraagd via de app, messenger en de hulplijnen... Heel veel advies gekregen, maar het beste wat ik kreeg is luister naar je eigen gevoel. Dus Yfke gebeld, en afgesproken dat we morgen langs komen,mocht het niet lukken komen we vrijdag gewoon weer en anders zaterdag. Heel lief! Mijn gevoel zegt aan de ene kant het is nog te vroeg maar ik wil niet te laat zijn dus voor de eigen gemoedsrust morgen gewoon rijden en we zien wel. Jullie horen morgen meer!
4 juni (donderdag): Dag 12 loopsheid, Roadtrip dag! Samen met Patty ben ik naar het hoge noorden gereden een gezellige rit die voorbij vloog, want we zaten gezellig bij te beppen. Daar aangekomen hebben we Zoë en Bikker in de tuin gelaten, Bikker wist meteen waar we voor kwamen en ook Zoë ging er goed voor staan, helaas is het niet tot dekken gekomen. Bikker deed wel een paar halfslachtige spring bewegingen maar meer ook eigenlijk niet. Na een uur zijn we maar naar huis gegaan want Bikker was kapot van al zijn paringsdans rituelen. Zoë was blijkbaar nog niet zo ver. Ook op terug was het weer erg gezellig. Thuis gekomen hakte de rit van 465 km er best in, en was ik gewoonweg bekaf.
5 juni (vrijdag): Dag 13 loopsheid, ik ga zo naar Sleeuwijk om haar toch de laatste keer te laten prikken aan de hand van die uitslag beslissen Marco en ik of we vandaag weer naar Groningen rijden. Wie weet dat het liefdeskoppel de temperatuur in Groningen nog wat doet stijgen op deze tropische dag ;-)
De uitslag van de progesteron test was 8.16 ng en het onderzoek gaf aan dat ze dekrijp was. Kortom we reden met een goed gevoel naar Groningen. We mochten van Yfke gelijk de tuin in lopen, dat kwam goed uit want we kregen haar lijn bijna niet los want er werd al druk gespeeld en Bikker deed heel goed zijn best haar hartje te veroveren. We hadden net allemaal te drinken en toen stonden ze plots voor ons neus gekoppeld! We waren koud (oké het was bloedheet) 10 minuten binnen! In totaal hebben ze 18 minuten gekoppeld gestaan. Daarna moesten ze even bijkomen, dus afkoelen in het badje wat drinken en een lekker snoepje. Bikker liet zijn geliefde niet alleen en bleef haar kusjes geven. Heel lief en beschermend. De kroketten kwamen op tafel en wat gebeurde er nu het liefdespaartje nam het ervan en stond weer gekoppeld! Dit maal stonden ze 15 minuten vast. Bikker was nu echt op en ging heerlijk naast Zoë liggen in het gras veld! Wat een rust straalden ze uit. Wij vonden dat de hondjes nu toch echt wel wat rust verdiend hadden en ook het weer begon te betrekken dus hebben we afscheid genomen en afgesproken om op zaterdag te kijken of ze het nog dunnetjes over willen doen. Wij gingen weer op huis aan, hebben een storm getrotseerd, het leek zowat een tornado zo veel wind, daarna een weg vol water (zoab kennen ze op sommige stukken Friesland nog niet), een regenboog en een prachtige oranje zonsondergang, maakte de terugreis compleet.
6 juni (zaterdag): Dag 14 loopsheid, vanmiddag zijn Marco en ik rustig richting Groningen gereden, met een snelle tussenstop in Friesland om heerlijke oranjekoek te kopen. Natuurlijk eentje in de auto op gesmikkeld, oei wat was dat lekker zeg. Gelijk een doosje voor moeders meegenomen en natuurlijk voor ons zelf voor s'avonds en 1 voor in de vriezer, kortom heerlijk. Aangekomen in Groningen zien we eigenlijk bij beide ander gedrag als gisteren. Bikker lijkt minder te durven en Zoë biedt zich minder overtuigend aan als gisteren. Het duurde ook een uur voor ze gekoppeld stonden. Maar ze stonden wel gekoppeld en wel voor 20 minuten. Al was het allemaal minder overtuigd dan gisteren is het dus toch nogmaals gelukt. Om beide beestjes nu hun rust te gunnen en de natuur nu zijn gang te laten gaan zijn we huiswaarts gegaan. Onderweg nog heerlijk gegeten met zijn tweetjes (Zoë lag heerlijk onder de tafel alles in de gaten te houden, inclusief de kat die het restaurant in kwam en ook snel weer weg was na een luide waarschuwing van Zoë haar kant) en als toetje een ijsje van de Mac (Ohhh hemels de Rocky Mountain Flurry), ook wij hadden het verdiend na deze hectische week. Thuis eerst de kindjes bij opa en en oma opgepikt en daarna heerlijk smikkelen aan een stuk oranje koek wat bij de kleintjes er erg goed in ging... En nu zijn wij.....
Trots om te vermelden dat we nu naar de pagina "dracht" gaan!