Zoë was al een paar avonden erg aan het hijgen. Dus zaterdag avond (01 augustus) besloten om maar echt te gaan kamperen, matras in de puppyren gelegd en erbij slapen. Helaas kwam er van slapen maar weinig, Zoë was erg onrustig en hijgerig, verloor ook veel melk. Steeds naar buiten en maar drentelen. Maar geen gegraaf of rilling (behalve bij mij want in je pyama snachts buiten mwah ik weet warmere plekken, blij dat het niet regende hahaha), wat toch de tekenen zijn dat het echt begonnen is.
De volgende dag zondag (02 augustus) is ze heel kalm en stil, Marco en ik krijgen een beetje een idee van stilte voor de storm. S'avonds begint ze al wat eerder met onrustig gedrag te laten zien. Er wordt zelfs een keer per ongeluk gegraven in dr bankje.... Wat volgt is een enorm onrustige nacht waarin ik duidelijk zie, ons meisje is begonnen met bevallen. Ze wilt er heel vaak uit om te plassen, kan geen plekje vinden om te poepen en wat doet ze toch steeds achter het konijnenhok?
Maandagochtend, Zoë eten gegeven en dit ging er voor het eerst niet grif in maar heel voorzichtig. Daarna stoof ze naar buiten waar ze een holletje maakte en het eten in uitspuugde en het holletje met haar neus weer dicht ging maken. Ik had gelijk het is begonnen. Wat ik toen nog niet wist is dat Zoë de algehele plant indeling van onze tuin niet zo erg waardeerde en vooral de hortensia's het moesten ontgelden.... Bij mijn passieflora heb ik vriendelijk doch dringend verzocht dat ze zich moest verplaatsen naar het perkgoed wat toch uitgebloeid was ;-). En weer wilde ze richting het konijnenhok... Dus ik Elisa de struiken in gestuurd blijkt madame een tunnel aan het maken te zijn richting Australië... Dus dat eerst even afgezet zodat er niet per ongeluk een pup straks een stamboekbewijs krijgt uit Australië. Ik had Marco even gebeld op zijn werk om door te geven dat ze echt aan het graven cq verbouwen was, en met dat ik dat tegen hem zei, zie ik haar enorm rillen.... Dus ik heel blij nou spannend het is echt echt begonnen, nee joh krijg ik aan de andere kant van de lijn er staat overal dat het dan nog 24-48 uur duurt, dus ik op mijn aller vriendelijkst opgehangen (lees weggedrukt) want ik wilde nu alle aandacht op Zoë hebben, ik heb mijn telefoon nog niet in mijn zak of ik zie een PERSWEE! Ik gelijk gebeld met Marco en gezegd (nou ja geschreeuwd) NU NAAR HUIS ZE IS BEZIG!!) Gelijk met Zoë naar binnen (na weer zo vriendelijk opgehangen te hebben), Zoë loopt naar haar mand en ik zie slijm dus ik denk Ah de slijmprop, dus Elisa moest handdoeken of washandjes halen op zolder (wat natuurlijk gewoon naast de mand stond) en ik had een hydrofiel luier al vast, want daar was ik de afgelopen 2 dagen al mee vergroeid met alle wandelingetjes naar buiten voor just in case. Komt daar toch in 1x een pupje floep eruit.... Vliesje was in het midden gebroken maar bij zijn neusje nog niet dus dat losgemaakt en vast gehouden zodat Zoë alles kon opeten van vlies en placenta. Daarna droog gemaakt en in de werpkist gelegd waarna Zoë er mee aan de loop ging (ik wist gelukkig dat dat kon dus schrok er niet van) maar nadat ze zijn kopje in haar bek had en de rest eruit bungelde heb ik hem maar even over genomen. Daarna ging het hard. Marco kwam precies thuis toen de tweede geboren werd. En wat deed ons meisje het goed. Bij elk pupje een naturel mama. Ik had een uitzet voor het geval dat, maar ik heb helemaal niets hoeven te gebruiken. Marco heeft zich opgeworpen als mental coach voor de dag en ik heb Zoë geholpen met de pups aanpakken en eventueel vlies losmaken. Kortom we hebben het gewoon samen gedaan, als gezin. Zo fijn! Wel contact op app en messenger met ervaren foksters en de fokster van Zoë en wat fijn is dat zeg dat je je stomme vragen zo even kwijt kan! Hieronder wat foto's van de geboorte. De meeste zijn mislukt want ik trilde te veel en had echt geen rust om de juiste instelling te zoeken en dan een foto te maken...
De volgende dag zondag (02 augustus) is ze heel kalm en stil, Marco en ik krijgen een beetje een idee van stilte voor de storm. S'avonds begint ze al wat eerder met onrustig gedrag te laten zien. Er wordt zelfs een keer per ongeluk gegraven in dr bankje.... Wat volgt is een enorm onrustige nacht waarin ik duidelijk zie, ons meisje is begonnen met bevallen. Ze wilt er heel vaak uit om te plassen, kan geen plekje vinden om te poepen en wat doet ze toch steeds achter het konijnenhok?
Maandagochtend, Zoë eten gegeven en dit ging er voor het eerst niet grif in maar heel voorzichtig. Daarna stoof ze naar buiten waar ze een holletje maakte en het eten in uitspuugde en het holletje met haar neus weer dicht ging maken. Ik had gelijk het is begonnen. Wat ik toen nog niet wist is dat Zoë de algehele plant indeling van onze tuin niet zo erg waardeerde en vooral de hortensia's het moesten ontgelden.... Bij mijn passieflora heb ik vriendelijk doch dringend verzocht dat ze zich moest verplaatsen naar het perkgoed wat toch uitgebloeid was ;-). En weer wilde ze richting het konijnenhok... Dus ik Elisa de struiken in gestuurd blijkt madame een tunnel aan het maken te zijn richting Australië... Dus dat eerst even afgezet zodat er niet per ongeluk een pup straks een stamboekbewijs krijgt uit Australië. Ik had Marco even gebeld op zijn werk om door te geven dat ze echt aan het graven cq verbouwen was, en met dat ik dat tegen hem zei, zie ik haar enorm rillen.... Dus ik heel blij nou spannend het is echt echt begonnen, nee joh krijg ik aan de andere kant van de lijn er staat overal dat het dan nog 24-48 uur duurt, dus ik op mijn aller vriendelijkst opgehangen (lees weggedrukt) want ik wilde nu alle aandacht op Zoë hebben, ik heb mijn telefoon nog niet in mijn zak of ik zie een PERSWEE! Ik gelijk gebeld met Marco en gezegd (nou ja geschreeuwd) NU NAAR HUIS ZE IS BEZIG!!) Gelijk met Zoë naar binnen (na weer zo vriendelijk opgehangen te hebben), Zoë loopt naar haar mand en ik zie slijm dus ik denk Ah de slijmprop, dus Elisa moest handdoeken of washandjes halen op zolder (wat natuurlijk gewoon naast de mand stond) en ik had een hydrofiel luier al vast, want daar was ik de afgelopen 2 dagen al mee vergroeid met alle wandelingetjes naar buiten voor just in case. Komt daar toch in 1x een pupje floep eruit.... Vliesje was in het midden gebroken maar bij zijn neusje nog niet dus dat losgemaakt en vast gehouden zodat Zoë alles kon opeten van vlies en placenta. Daarna droog gemaakt en in de werpkist gelegd waarna Zoë er mee aan de loop ging (ik wist gelukkig dat dat kon dus schrok er niet van) maar nadat ze zijn kopje in haar bek had en de rest eruit bungelde heb ik hem maar even over genomen. Daarna ging het hard. Marco kwam precies thuis toen de tweede geboren werd. En wat deed ons meisje het goed. Bij elk pupje een naturel mama. Ik had een uitzet voor het geval dat, maar ik heb helemaal niets hoeven te gebruiken. Marco heeft zich opgeworpen als mental coach voor de dag en ik heb Zoë geholpen met de pups aanpakken en eventueel vlies losmaken. Kortom we hebben het gewoon samen gedaan, als gezin. Zo fijn! Wel contact op app en messenger met ervaren foksters en de fokster van Zoë en wat fijn is dat zeg dat je je stomme vragen zo even kwijt kan! Hieronder wat foto's van de geboorte. De meeste zijn mislukt want ik trilde te veel en had echt geen rust om de juiste instelling te zoeken en dan een foto te maken...